In de Filipijnen is er een bitcoinsprookje begonnen. Op slechts 10 vierkante kilometer kun je bij zo’n 250 winkeliers met bitcoin betalen. Waar precies? In Boracay! Acht maanden geleden is hier een circulaire bitcoin economie gebouwd. Ik heb enkele weken in dit paradijselijke oord vertoeft en vertel je er graag meer over in deze miniserie.

Want ja, er is genoeg te delen! In dit artikel deel ik mijn persoonlijke verhaal, ervaringen en indrukken. Volgende week gaan we (in artikel 2) in gesprek met initiatiefnemers Pouch die achter deze beginnende revolutie staan. Vervolgens gaan we in gesprek met winkeliers (deel 3) en we sluiten de serie af met een Guide to Boracay (deel 4) en een gelijkenis met Bitcoin Island (deel 5). Want áls je wilt kun je met alleen bitcoin een hele leuke vakantie boeken.

Maar.. waar te beginnen? Wellicht met een korte historie.

Bitcoin Island

Ik ben Arnold Hubach, fervent bitcoiner en reisfanaat. Als digitale nomade leef ik overal en nergens, waaronder in El Salvador. Enkele maanden geleden zag ik op Twitter een verhaal over Bitcoin Island. Er zouden honderden winkeliers zijn die bitcoin accepteerden. Dat wilde ik met eigen ogen zien, en gezien ik al in Azië was, boekte ik mij vlucht en vulde ik mijn lightningwallet.

Waar zijn we precies? Op Boracay, een klein eiland, een uur vliegen van Manilla. Het is niet groot en vooral vol met toeristen. Met een totaal oppervlakte van 300.000 km² van de Filipijnen is de 10km² van Boracay niets. En vergeleken met de ruim 100 miljoen Filipino’s huisvesten er maar en paar duizend zich op het bitcoinparadijs.

Na een korte boottocht van zo’n 20 minuten van de nabijgelegen Boracay Caticlan Airport, kwamen we op het meest zuidelijke puntje van Boracay aan op de Cagban Jetty Port. Het avontuur gaat beginnen.

Mijn hotel was helemaal in het noorden van het eiland – Oasis Spa and Resort. Zou ik bitcoin gaan spotten op deze tour naar mijn verblijf? Jazeker!

Halverwege te tocht van een half uur was het raak. En niet zo’n klein beetje ook. Bij het meer, precies in het midden van Boracay, huisvest Pouch zich. Dit is een lightningbedrijf dat zich richt op internationale overboekingen en ook op toerisme. Er rijst een groot bitcoinlogo boven een paars gebouw. Het was een goed begin.

De volgende dag ging ik echt op onderzoek uit. En wat bleek? Je hoeft niet je best te doen om bitcoin te vinden. Met BTCMap.org in mijn hand, gingen we van hotels, souvenirwinkeltjes, restaurants naar watersportbedrijven en koffieplekjes.

Niet zo zeer om direct overal van alles te kopen, maar vooral om te zien hoe erg bitcoin aanwezig is op dit eiland. En dat is het zeer zeker! Tijdens een wandeling van een krap uur zag ik minstens 15 plekken waar ik met bitcoin kon betalen.

Voordat je verder leest kan ik het je aanraden om mijn documentaire te bekijken! Het geeft meer context over de situatie en meer achtergrondinformatie.

Maar naast bitcoin is Boracay voor veel meer redenen een populaire reisbestemming. Al is het maar om het sneeuwwitte zand en het hemelblauwe water. Je kunt er prima terecht voor snorkelen, duiken, parasailen en meer wateractiviteiten.

Korte context

Eerst even kort: in de Filipijnen gebruikt men de peso. 60% van de populatie heeft geen bankrekening, veel Filipino’s werken in het buitenland wat voor veel remittances zorgt (tot maar liefst 10% van bbp) en het toerisme op Boracay is gigantisch. Ruimte voor verbetering en ruimte voor meer efficiëntie dus.

• Internationale betalingen zijn duur (5% + $10). Bitcoin is gratis te versturen
• Financiële inclusie is niet optimaal. Een bitcoinwallet is voor iedereen
• Contant geld is duur voor buitenlanders (6,5%). Met bitcoin kun je betalen zonder contant geld.

Daarover ook later meer. Voordat we naar de kern gaan, eerst nog iets langer sfeer proeven en ervaringen delen.

Gedurende de week ging ik in gesprek met winkeliers en probeerde ik met bitcoin te betalen. Dat was eerlijk gezegd vol met gemixte ervaringen. Te beginnen met iets essentieels: het internet.

Mixed feelings

Op het vliegveld in Manilla kocht ik een SMART-simkaart van 96 GB voor 1.000 peso. Voor grofweg 17 euro moest je daarmee wel een maand kunnen leven. Het 4G-bereik op Boracay was echter niet altijd even betrouwbaar, zo bleek. Niet alleen voor werk, maar ook voor bitcoin was dat niet altijd even makkelijk. Maar daarna had ik gemixte ervaringen.

Ja, bitcoin wordt op heel veel plakken geaccepteerd. In veel gevallen zag ik wel een bitcoinsticker, maar zei personeel dat ze geen bitcoin accepteren. Het bleek dat alleen de grote baas van bitcoin af wist. Maar geluk bij een ongeluk: Pouch heeft bij elke winkelier een QR-code achtergelaten.

Zo kun je ook zonder technische kennis van het personeel wel gewoon met bitcoin betalen. Je scant de QR code met je camera, opent een PoS-terminal in de browser en kunt een lightinginvoice genereren. En zo kun je dan betalen.

Wil je zien hoe het werkt? Check dan de dummy-versie van hun wallet. Alles wat je hier heen stuurt is een donatie aan Pouch.

Maar zelfs daarbuiten ging het wel eens mis. Bij Hodu Coffee wist alleen de eigenaresse hoe ze de bitcoinbetaling kon verwerken in het kassasysteem. Als ik met bitcoin zou betalen, zou er een tekort ontstaan in het systeem aan het eind van de dag. Missie gefaald. Intussen kon ik wel m’n koffie afrekenen met cash (Filipijnse peso), creditcard of de lokale populaire betaaloptie Gcash.

Het ging echter ook vaak wél goed. In mij drie weken op het eiland deed ik zo’n 30x een lightningbetaling. En op zich had dat wel meer kunnen zijn, al ik iets strenger voor mijzelf was geweest.

Bitcoinavontuur

Maar het bitcoinavontuur houdt niet op bij de betalingen an sich. Elke week is er een bitcoin meetup, georganiseerd door Pouch. Volgende week zullen we hier op Bitcoin Focus in een premium-artikel overigens meer over de geschiedenis en de diensten van Pouch horen.

De opkomst van de meetups groeide exponentieel, totdat we de laatste keer bijna 20 man bij elkaar hadden. Het bitcointoerisme komt langzaam op gang.

Ook buiten meetups was het gezellig, want gezien het gros van de inwoners van het eiland ‘gewoon’ Engels praat, kun je best wat praatjes aangaan. Ook over bitcoin.

Vervoer

Als toerist kun je op het kleine eiland eenvoudig vervoer krijgen. Overal rijden elektrische scooters rond, driewielers of ook wel e-trikes genoemd. Naar verluidt accepteren er zo’n 40 tot 50 van hen bitcoin betalingen. Helaas is het lastig om ze te lokaliseren, omdat ze overal en nergens kunnen zijn (en niet op een kaart van het eiland te vinden zijn).

Een paar keer had ik het geluk, en zo kon ik (naast eten, souvenirs, een spa, watersportactiviteiten en boodschappen) ook op bitcoin rondreizen. Meer over al deze andere betalingen zie je in mijn documentaire!

Er deed zich wel een interessant voorval voor. Trikedaughter, zo was zijn nickname, accepteerde wel bitcoin met QR-code (die in zijn scooter hing). Hij had echter de KYC niet doorlopen de Pouch-app. De man was een van de vroegelingen die al vér deze verificatieregels bitcoin accepteerde, maar kon nu zijn balans niet meer checken.

Hij moest mij op mijn blauwe ogen (en het betaalbewijs in mijn wallet) geloven dat ik daadwerkelijk had betaald. En helaas was het Pouch-kantoor op die avond ook al gesloten. Uiteindelijk ging het goed, hebben we informatie uitgewisseld en vond ik voor 300 peso aan sats de weg naar huis.

Zo gebeurden er wel meer aparte dingen. Toen ik een parasailing afrekende met bitcoin, ging de ‘loopjongen’ direct naar het Pouch-kantoor toe om contant geld te krijgen. Hij moest als loopjongen namelijk gewoon contant geld betalen aan het reisbureau om onze tickets te regelen.

Daarbij zorgde bitcoin eigenlijk juist voor een extra tussenstap, wat het minder efficiënt maakte vergeleken met als ik hem gewoon direct contant geld zou geven.

Cash = cruel

Maar goed.. als ik Filipijnse peso’s uit de pinautomaat wilde halen koste mij dat 250 peso (~5 euro) aan transactiekosten + enkele euro’s aan extra kosten voor de afschrijving. Daarmee kostte álles wat ik met contant geld betaalde al snel 7% duurder.

Daarbij schoot mij te binnen: als íedereen álles met bitcoin betaalt (en contant geld vermijdt)… dan kun je dus 7% méér uitgeven vergeleken met wat je normaal toch al zou doen. Dat zou betekenen dat, als je bijvoorbeeld 1.500 euro uitgeeft op Boracay, je het nog eens kunt permitteren om grofweg 100 euro extra te spenderen. Dat is een zaterdag snorkelen of duiken, of misschien wel een helikoptervlucht over de felblauwe oceaan.

Enfin. Ik had een geweldige tijd op een prachtige plek. Ik heb meer dan 30 keer met bitcoin betaald, honderden euro’s aan bitcoin uitgegeven vanaf mijn lightningwallet, vrienden (voor het leven) gemaakt op bitcoin meetups, veel locals gesproken, geleerd over financiële exclusie in de Filipijnen, de adoptie van bitcoin geholpen met een mojito aan het strand én een mooie reeks verhalen kunnen maken.

Komende week deel ik al deze ervaringen met jouw in nog meer artikelen en nieuwsbrieven over de Filipijnen! Stay tuned. En kijk dus ook vooral de video-documentaire waarin je nog veel meer beelden ziet!

Oh ja, en ik kan jou echt aanraden om een vakantie naar de Filipijnen te boeken. Want het grootste probleem is volgens Pouch momenteel.. een tekort aan ‘spenders’. Voel jij je geroepen?