Bitcoin is voor iedereen. Regels zorgen er echter voor dat de toegang tot bitcoin níet voor iedereen hetzelfde is. Althans, daar kwam ik vorige maand achter. In een persoonlijk relaas deel ik mijn kijk op de registratiewetten die er in Nederland gelden, de Wet ter voorkoming van witwassen en financieren van terrorisme (Wwft), de implicaties van wat er nu écht in de wetten staat en meer.

Eerst een korte achtergrond: ik ben al enkele jaren bitcoiner. Zo’n 6 jaar geleden kocht ik mijn eerste bitcoin, nog voordat er KYC-regels waren. Ik ben tevens digital nomad, waardoor ik maar een paar maanden per jaar in Nederland ben en doorgaans reizen en werk combineer.

Mijn kledingkast? Dat is m’n koffer. M’n kantoor? Dat is m’n backpack met daarin m’n laptop. Online werk is niet plaatsgebonden, en dus ben ik regelmatig buiten Nederland te vinden.

Dit zorgt (klaarblijkelijk) voor een aantal red flags, waardoor ik (persoonlijk) iets anders naar de Wwft ben gaan kijken.

Lang verhaal kort: ik ben er wel klaar mee. Tijd voor een nieuwe strategie.