Ze noemen zichzelf redders, leiders of visionairs. De mannen die de mensheid behoeden van het kwaad. De geschiedenis zit er vol mee. Maar helden zijn zelden zo onbaatzuchtig als ze lijken.
Achter de maskers van nobelheid schuilt vaak een agenda—een verlangen naar macht, erkenning of rijkdom. Ook als ze zogenaamd schoppen tegen het huidige regime.
Bitcoin is (g)een religie, en Saylor is (niet) de Messias.
Neem Donald Trump. Met een oranje bitcoinbril lijkt hij een leukere optie dan de Democratische kandidaat. Dat is niet zo moeilijk. Maar laten we niet vergeten: Trump is dezelfde man waarover ik jaren geleden talloze artikelen schreef die keer op keer lieten zien dat hij helemaal niets met bitcoin heeft. Laat staan dat hij het begrijpt. Hij noemde het onzin.
Maar nu de campagnefondsen nodig waren, en de industrie als geheel een kans zag om de beleidsbepalers in Amerika te straffen, lijkt het ineens een mooi huwelijk. Bitcoin en Trump.
Dan Robert F. Kennedy Jr. Hij wil Amerika gezonder maken. Prima streven. Maar noemde hij niet laatst Charles Hoskinson een ‘crypto guru’? Hoskinson is de man die zich een imago heeft aangemeten van professor van middelbare leeftijd, maar gewoon als dertiger het zoveelste cryptoproject heeft opgetuigd.
En is Kennedy Jr niet, zegt hij zelf, een voorstander van Ethereum? Mooi, hoor. Misschien heeft hij voor zijn familie ook wat NFT-kaarten van Trump gekocht. De vier ‘limited edition’ collecties vlogen immers over de digitale toonbank.
Michael Saylor, dan. Met MicroStrategy heeft hij een ware heldenstatus bereikt. Mocht je het gemist hebben: ze hebben meer dan 300.000 BTC in kas.
Als je Saylor tegenkomt op evenementen kun je er gewoon een praatje mee maken. Als hij het podium op komt voor zijn praatje dan lijkt het alsof Messi of Beyoncé de zaal betreedt. Het publiek wordt ongegeneerd gek. Dé bitcoinheld doet vervolgens zijn dansje.
Zijn podcastoptredens zijn overigens wel aanraders. De What Is Money? met Robert Breedlove en Saylor is tientallen uren lang. Inmiddels zo’n 3 jaar oud, maar nog steeds interessant.
Toch hebben we weinig gemeen. Voor zover bekend hangen al zijn miljarden dollars aan bitcoin in de cold storage van bedrijven als Coinbase en Fidelity. Dat is ook prima, maar het is allesbehalve crypto-anarchistisch. Ook heeft hij als miljardair weinig gemeen met de rest van de mensheid.
En dat is het punt: roleplayen is leuk. Er zijn genoeg evenementen waar mensen zich verkleden als ridders of superhelden. Maar we moeten niet vergeten dat het een spel blijft. Een illusie.
Het probleem ontstaat als we geloven dat het écht is—dat deze figuren onze redders zijn en we onze vrijheid aan hen moeten overlaten.
“Heroes are not born, they are constructed—often by the very systems they claim to oppose.” – Iemand, ergens.
De waarheid is simpel: niemand gaat jou en mij redden. Niet Trump, niet RFK, niet Saylor, en ook niet een andere zelfverklaarde visionair. Ze spelen allemaal een rol. Trump en Saylor komen uit de wereld van miljardairs; Kennedy is lid van wat je een onofficiële Amerikaanse koninklijke familie kunt noemen.
Alleen ik kan mezelf redden. En in een wereld waar vertrouwen keer op keer wordt beschaamd, betekent dat één ding: ik neem de controle zelf in handen. Mijn bitcoin, mijn verantwoordelijkheid.
Dit zijn geen buzzwords, maar keuzes. Het is een daad tegen afhankelijkheid van banken, overheden of techbedrijven die beweren het beste met ons voor te hebben.
Het is een antwoord op de geschiedenis, die steeds weer herhaalt: helden die hun zwaarden keren tegen hun eigen mensen.
Laten we eerlijk zijn: zelfs de nieuwe helden van CrYpTo hebben grenzen. Misschien zorgen ze ervoor dat we nog een tijdje relatief vrij bitcoin kunnen kopen, verkopen en versturen.
Maar intussen zetten overheden wereldwijd surveillancetools op. Elk toegangspoortje—digitaal of fysiek—wordt gecontroleerd.
Elon Musk en Peter Thiel? Die helpen daar vast graag aan mee. Beide heren hebben bewezen experts te zijn in het bouwen van bedrijven die miljoenen (of miljarden :)) aan overheidscontracten binnenhalen. Zijn ze de helden die strijden voor jouw rechten? Natuurlijk niet.
Misschien worden je rechten onder hen minder snel en minder hard afgenomen dan onder een ander regime, maar uiteindelijk zijn ze allemaal onderdeel van hetzelfde spel.
Wat leert de geschiedenis ons echt? Niet dat we helden nodig hebben, maar dat we moeten stoppen ze te zoeken. De kracht zit niet in leiders die ons de weg wijzen, maar in de keuzes die we zelf maken.
De echte helden van morgen zijn niet de politici of ‘gurus’ die technologieën kapen voor eigen gewin. Het zijn de mensen die bitcoin draaiende houden, die tools ontwikkelen om vrijheid te beveiligen en die weigeren hun onafhankelijkheid in te ruilen voor loze beloftes. Zij geven ons technieken, geen reddersverhalen.
Maar hey, we hebben wel nieuwe recordprijzen. Hup bitcoin! 🙂
Hodl on,
Robin